Onze sponsors

Profile Hafkamp
Ten Have Metaalwerken
Urilift B.V.
Auto Wientjes
Fa. Veldwijk Sportprijzen en relatiegeschenken
Kamphorst administraties
Cafe de Vecht
Skynz
Garage de Vecht
Uenk Bouw- en Sloopmaterialen BV
Kokkie Twello
Westrik Snacks
BW & S
Impression Vormgeving & Illustratie
Konstruktiebedrijf van Straaten
Neijenhuis Schoenen & Sport Vaassen
Kraam90
Loon- en Grondverzetbedrijf E. Hissink
BW & S
Boekhandel Oonk
WeteringseBroek.NL

Geschiedenis

De oprichting en totstandkoming van de Rooms Katholieke voetbalvereniging V en L (zo rond '48/ '49) liep volgens verschillende lezingen niet echt van een leien dakje. Er waren in die tijd een stel knapen uit De Vecht en omstreken die regelmatig bij kapper Bernard Leerkes hun haar lieten knippen. Ook in die dagen werd er schijnbaar onder het knippen veel over voetbal gepraat. Maar praten vonden deze jongens niet genoeg. Ze wilden ook graag de wei in. Nou waren er weilanden genoeg in de buurt, maar geen boer wou deze jongens erin hebben.
Er was nog iemand fel tegen al deze plannen en deze man had nogal wat gezag in De Vecht. Zijn naam was Pastoor Tutert. Voetballen op zondag, geen denken aan! Maar meester Jan Duivenvoorde (hij gaf les op de lagere school) wist de pastoor toch zo ver te krijgen dat deze er over na zou denken (anders kwam er misschien wel een protestantse club!). De voetballers, en in het bijzonder Wim Timmer en Jan Harleman, maakten alvast een aanplakbiljet om leden te vragen. Ze hingen dit biljet op het kerkplein aan de WC deur. Pastoor Tutert trok het er gelijk weer vanaf. Toch ging hij korte tijd later overstag, onder één voorwaarde: er mocht niet gevoetbald worden onder de missen en onder het lof, want dan hoorde men in de kerk te zitten. Het duurde niet lang, of er waren genoeg spelers aangemeld om een elftal te fabriceren.

Geit

Ook werd er een bestuur gevormd: Hein Harink werd de voorzitter, secretaris werd Bernard Leerkes en Bertus Weultjes werd de penningmeester. Ook werd er nog een naam gevonden: DES, Door Eendracht Sterk. Heel toepasselijk. Er was nog geen veld, maar de eerste -vriendschappelijke wedstrijd werd al gespeeld in de wei bij Kolkman en Hein Harink was de scheids. Van deze eerste groep is nog een mooie foto gemaakt. Latere vriendschappelijke ~ wedstrijden werden gespeeld in het weiland achter schilder De Bruin. Maar het elftal wilde nu toch wel eindelijk eens in competitieverband voetballen. Daarom werd er een verzoek bij de K.N.V.B. ingediend. Dit verzoek werd afgewezen. En wel om de reden dat er al een club bestond met de naam DES. Wat een ellende. De bond reikte de club vier namen aan, waaruit ze mochten kiezen. ontstond de uiteindelijke naam van de club: R.K. sv V en L. Door de praktische instelling van de toenmalig spelers werden de clubkleuren zwart-wit (omdat ieder in die dagen wel een wit overhemd had, en een zwarte sportbroek was al verplicht op de basisschool).

Zou er nu dan toch eindelijk eens echt gevoetbald kun worden? Nee, want er was nog steeds geen veld. Volgens V en L had de familie Wagemans genoeg grond achter de kerk, dus ging het bestuur maar eens praten. Wagemans stond er niet onwillig tegenover, maar hij wou toch eerst met de pastoor gaan overleggen. Er werd een akkoord bereikt: de grond werd aan de kerk geschonken en V en L moest elke week f 2,50 huur aan kerk betalen. Ook was de voorwaarde dat het een katholieke club zou worden. Iedereen kon zich hier in vinden en het veld werd uitgezet. Maar Toon Wagemans had schijnbaar nog nooit een echt voetbalveld gezien, want hij vond het "veuls te groot", en zette de piketjes een flink eind terug. Na wat heen en weer gepraat is het toch goed gekomen en kwam er een veld met de minimum afmetingen (het publiek kon er nauwelijks staan). Natuurlijk moet zo'n veld ook onderhouden worden, maar om met de hand het gras te maaien, dat was geen doen. Als oplossing liet men er doordeweeks schapen lopen, die het gras mooi kort hielden. En onder de wedstrijd zaten de dieren in een hok in de noordoost hoek. Nu kon het nog wel eens gebeuren dat er schapen tijdens de wedstrijd losbraken. Dan zag het publiek 22 spelers die achter de schapen aan gingen, prachtig toch?

Wim Timmer werd elftalcommissaris en Herman de Bruin nam de verbandkoffer onder zijn hoede. Het omkleden en wassen na de wedstrijd gebeurde eventueel in de schuur van Bonekamp of in het parochiezaaltje. Wilde men na de wedstrijd nog een biertje drinken en wat napraten, dan ging men naar De Groot.

De tegenstanders in die tijd waren vooral Nijbroek, Welsum, Terwolde, Voorwaarts, Cupa, KCVO en Victoria Boys. Van laatstgenoemde kreeg V en L naar zeggen het grootste pak slaag: 22-0. Cor Bouwmeester zou toen keeper geweest zijn. De WC-deur van de kerk werd nu gebruikt voor het publiceren van de opstelling. Van lieverlee groeide de club en werd er een trainer aangesteld, de heer Branderhorst uit Twello. Ook kwam er een jeugdelftal en de trainer hiervan was Jan Harleman. Er kwam nog meer vooruitgang; er werd zelfs een kleedhok gebouwd, en nog wel van asbest. "Een kleedhok veur wulle, een kleedhok veur zulle, en een kleedhok voor de scheids." Voor vervoer van de spelers werd gebruik gemaakt van de veewagen van Achterkamp of het VW-busje van Jansen de smid.

Oude Teamfoto

De jaren gingen heen, spelers kwamen en spelers gingen. De club groeide en vele vrijwilligers waren uren en dagen in de weer om de club te laten floreren. In de jaren '60 ging er een ploeg vrijwilligers aan de gang met de bouw van nieuwe kleedruimtes en een kantine. Ook kwam er nog een speelveld en een trainingsveld bij.


Laatst gewijzigd door Bjorn Veldhuis op 11-04-2017 © 2006 - 2024 sv V en L - Site by Bjorn   Beheer